пятница, 1 декабря 2017 г.

Դպրոցս....


Իմ դպրոցի առավելություննռրից ամենաշատը սիրում եմ այն, որ մենք ունենք խոսելու իրավունք։ Դպրոցում մենք փակված չենք, ունենք կարծիք հայտնելու իրավունք, այստեղ բոլորս հավասար ենք։
Դպրոցում ամենագեղեցիկ ու  հարմար  անկյունը գրադարանն է։ այնտեղ տիրում է քար լռություն, ես այնտեղ հանգստանում եմ։ շատ հաճաղ դասերս այնտեղ եմ անում, քանի որ հարմար է, լուռ է, ոչ մեկ չի խանգարում։ Մեր դիզայնի խումբը գրադարանի համար հարմար բարձեր է կարել։ Այն, թե ինչը չեմ սիրում մեր դպրոցում և կուզեի փոխել դժվար է ասել: Առաջին հայացքից կարծես ամեն ինչ լավ է, բայց լավի մեջ էլ կա վատը: Համակրգչով բավականին հարմար է աշխատել և գործդ ավելի արագ ես վերջացնում, բայց ինձ մոտ և համարյա բոլորի մոտ եղել են դեպքեր, որ հարկ է եղել տետր ու գրիչ պգտագերծելը: Թեկուզ փոկրիկ բան նշելու ամ շարադրություն գրելու համար (հետո տանը անպայման արտագրում ենք համակարգչի մեջ): Համարյա բոլոր դասավանդողները թողնում են օգտագործենք փոքր տետրեր նշումների և մնացած բաների համար, բայց կան մի քանիսը, որոնք չեն թողնում: Նրանց անունները չեմ տա: Այ կուզեի, որ նրանք էլ թողնեին պետք եղած դեպքում օգտագորցենք տետրեր: Ես համոզված եմ իմ դպրոցը ամենալավն է իր թերություններով համատեղ:

Комментариев нет:

Отправить комментарий

Մենք միասին էինք ժպտում...

Անցյալում մենք միասին էինք անում ամեն բան, մենք ժպտում էինք միասին: Առաջվա սերն ու հարգանքը ներկա չտեղափոխվեցին: Կարծես թե քեզ բաց եմ թողել...