Ես միշտ խոսում էի։ Ավելի ճիշտ միշտ ես էի խոսում։ Նա չէր խոսում։ Ես ուզում էի սովորել լռել։ Ես սովորում էի լռել սովորել։ Շատ խոսք ունեի, կարող էի անվերջ խոսել։ Լռել էի ուզում, ուզում էի մոռանալը սովորել։ Ցանկություն կար մանուկ լինելու, որ ոչինչ լուրջ չընդունեմ։ Մի՞թե չեմ կարողանալու լռել։ Իսկ եթե խոսեմ, եթե անվերջ մենակ խոսեմ։ Նա էլ է խոսում, բայց դա չի զգացվում։ Նա անհիմն է խոսում։
Լռել եմ ուզում!
Комментариев нет:
Отправить комментарий