Այս հանրահայտ խոսքերը
Պիկասսոինն են։
Բոլոր արվեստագետներն էլ
արվեստ ստեղծելիս
ունեն իրենց
նպատակը : Բոլորն էլ
դրա մասին
արտահայտվում են,
և բոլորինն
էլ տարբեր
կերպ, քանի որ
նրանք արվեստը
նույն ձևով չեն
ընկալում և
չեն ստեղծում:
Բայց մի
բան կա,
որ բոլորին
կապում է
իրար։
Իսկ ինձ համար
արվեստը մի
բան է,
որ մարդիկ
օգտագործում են
առանց ճշգրիտ
բառերի արտահայտելու
իրենց մտածածը։
Ինձ համար
այն հաղորդագրություն է: Այն մեզ
փոխանցում է
արվեստագետի ասելիքը։
Արվեստը այնտեղ
է լինում,
որտեղ խոսքեր
չկան։ Եվ
սա միայն
չի վերաբերում
նկարչությանը։ Ես
խոսում եմ
արվեստի բոլոր
ճյուղերի մասին՝
կինո, երաժշտություն, պար և
այլն։ Ռեժիսորի
գործը, բացի ֆիլմը
նկարելուց, մարդկանց մտահղացում կփոխանցելն
է, փորձ՝ նրանց
նոր բան
ասելու։ Երաժշտությունը երբ
լսում ես,
դու չես
լսում , քանի որ
այն ուղղակի
գեղեցիկ է
հնչում: Դու դա
լսում ես,
որովհետև այն
քեզ մի
բան է
հիշեցնում կան
նոր զգացողություն է առաջացնում,
որ երբեք
չէիր զգացել։
Իսկ Երբ
պարում ես,
քո սրտից
մի մեծ
քար է
ընկնում, հանգստանում ես
և քեզ
շատ ավելի
թեթև ես
զգում։ Եվ
երբ հանդիսատեսը
տեսնում է
քո պարը,
նա նույնպես
զգում
է քո հոգու
թեթևությունը և
դու դա
նրան ես
փոխանցում։ Ինձ
թվում է՝
Արվեստը հոգու
հայելին է։
Այն մեզնից
դուրս է
հանում այն, ինչը
որ մենք
չենք կարողանում
խոսքերով արտահայտել։
Комментариев нет:
Отправить комментарий