Սերը կախվածություն է: Երբ սիրում ես, զգում ես, որ կախված ես մեկից: Քո ամեն մի քայլն անելուց առաջ մտածում էս նրա մասին: Զգում ես, որ առանց նրա դու դատարկ էս: Բացի նրանից ուրիշ ոչ ոք չի կարող քեզ հանգստացնել: Նրան ոչ ոք չի փոխարինի: Նա նման չէ մյուսներին: Չգիտես, թե ինչով, բայց մեկ է նման չէ: Մյուսների համար նա սովորական մարդ է, բոլորի նման: Ունի նույն բնավորության գծերը, նույն դիմագծերը, բայց ոչ քեզ համար: Դու կարող ես առանց բառերի հասկանալ նրան: Դու կարդում ես նրա մտքերը: Դու գիտես, երբ ինչպես վարվել և ինչպես օգնել: Թվում է, թե սա բավարար է: Բայց ամեն բան պետք է փոխադարձ լինի: Հնարավոր չէ սիրել մի մարդու, նայել նրա աչքերի մեջ, այն դեպքում երբ դա փոխադարձ չէ: Դա ինքնասպանություն է: Հիմարի պես հավատալ ու ապրել փակ աչքերով: Եվ հանկարծ անսպասելի կերպով աչքերդ բացվում են: Բազմաթիվ գունային երանգներին փոխարինում է սեվն ու սպիտակը: Հասկանում ես, որ խաբվել ես: Սերը կուրացրել է քեզ: Այդ այն չէր, ինչ դու մտածում էիր: Դա սեր չէր: Դա խաբկանք էր: Հարկավոր է մոռանալ և շարունակել ապրել:
Комментариев нет:
Отправить комментарий